399 09.02.2007. GODINA IX |
|
||||
Press: Narodna knjiga |
|
|
|
Piše: Aleksandar Manić |
||||
Istorija čovečanstva kao hiljadugodišnja borba za vlast Erlina, Aker, Reke i Dija, traži od scenariste Žan-Pjera Pekoa veštinu kabaretskog ekvilibriste. Trudeći se da od istorije načini akcionu priču, on povezuje udaljene i raznorodne dogadjaje, stvarajući velike vremensko-prostorne elipse. Sled često istinitih anegdota, od kojih je sačinjena fabula priče, povremeno je, uprkos obrazloženjima, toliko nategnut da priča postaje nerazumljiva. Dovitljivost scenariste je za svaku hvalu, ali njegovo magijsko i ezoterijsko tumačenje istorije je hladna tvorevina bez ikakve duše. Najveći problem Pekoovog scenarija je nepostojanje bilo kakvog junaka. Da bi priču učinio toplijom, on na veštački način ubacuje Dimu, Šagala, Tolkina, Vlada Cepeša..... Medjutim, njegovi protagonisti nemaju veći značaj od dekora i kostima, nego služe samo da se opravda početna ideja.
U nedavnim izjavama tokom angulemskov strip Festivala, direktori velikih izdavačkih kuća izneli su svoju zabrinutost povodom novonastalih prilika. Murad Budjelal, direktor kuće "Solej" priznaje da su na tržište izbacili previše albuma. Žak Glena upitao se kako izdavači uopšte i izdržavaju. Klod de Sen-Vensen, direktor "Medija Partisipasion" naglasio je da se mladi autori sve teže probijaju, a Luj Dela, direktor "Kastermana" pozvao je kolege da budu racionalniji u izdavačkoj politici. Nasuprot njima, Gi Delkur smatra da se preteruje u tvrdnjama o hiperprodukciji. Žozian Ferne, direktor "Imanoid Asosije" složila se sa njegovim mišljenjem i dodala da će tržište sâmo da se reguliše.
| ||||
Piše: Vasa Pavković |
|
Žika Bogdanović: Čardak ni na nebu ni na zemlji, Rađanje i život beogradskog stripa 1934-1941, Ateneum, Informatika, Beograd, 2006. Opšte prihvaćeno je mišljenje po kojem pojava revije za istoriju i teoriju stripa "Pegaz" predstavlja istorijski trenutak u kojem se deli istorija stripa kod nas. Naravno, ne istorija same devete umetnosti, nego odnosa ove sredine prema njoj. Naime, kvalitetan strip postoji u Srbiji i Jugoslaviji od sredine četvrte decenije 20. veka, ali je sve do revije "Pegaz", čiji je pokretač i urednik bio Žika Bogdanović, on generalno smatran nižom "popularnom" umetnošću i svojevrsnim ružnim pačetom u kulturnoj ponudi. Od tog časa, naravno ni lako ni brzo, sa otporima i krizama, taj odnos je počeo da se menja, tako da sada, više od sedamdeset godina posle prvih srpskih strip listova i stripova, i preko trideset godina posle premijere "Pegaza", ima malo onih koji će s prezirom odmahnuti rukom na pominjanje stripa, ali istini za volju nema ni mnogo onih koji će o stripu pisati kako zaslužuje, a što je još opasnije, sticajem okolnosti, ima i nedovoljno čitalaca, pogotovo mladih. Da ne ulazimo ovde u razloge takvog stanja, recimo, da je Žika Bogdanović knjigom Čardak ni na nebu ni na zemlji autorski krunisao dugogodišnje pionirsko bavljenje teorijom i istorijom stripa, postavivši jedan od ugaonih kamenova za dalja istraživanja i revalorizaciju nacionalnog nasleđa u toj interesantnoj oblasti. Na preko tristo strana velikog formata, sa dobro formalizovanom strukturom monografije i odličnim ilustracijama, Žika Bogdanović razmatra fenomen stripa tzv. Beogradskog kruga u njegovom zlatnom dobu, periodu 1934-1941. Svoje kapitalno delo Bogdanović otvara poglavljem Strip, enciklopedijska odrednica, u kojem temeljito prikazuje razvojne faze fenomena, oslanjajući teoretska i istoriografska razmatranja kako na vanredno poznavanje američkog klasičnog stripa, tako i na svoja saznanja o klasičnom srpskom stripu, njegovim najvažnijim autorima i izdanjima odnosno kontekstualnim okolnostima pojave i postojanja. Reč je o nezaobilaznom eseju koji bi imao počasno mesto u svakoj antologiji tekstova o devetoj umetnosti stvorenim kod nas. LIKOVI VAN SENKE U drugom poglavlju Žika Bogdanović se bavi autorskim karijerama i umetničkim likovima osam crtača i jednog scenariste, čija su ostvarenja u tridesetim godinama 20. veka naš strip digli do visina na kojima se docnije još dugo, a možda i nikada više, nije našao. Reč je o esejima koji su posvećeni Đorđu Lobačevu, Nikoli Navojevu, Sergeju Solovjevu, Konstantinu Kuznjecovu, Đuki Jankoviću, Aleksiju Ranheru, Ivanu Ženžinu, Sebastijanu Lehneru i scenaristi Branku Vidiću. Moglo bi se govoriti naširoko o Bogdanovićevom odnosu prema svakom od ovih umetnika pera, ali se kao osnovno mora istaći da on na jednoj strani prikazuje autorske evolucije svakog od njih, tražeći i nalazeći specifičnosti koje ih međusobno razlikuju i podižu u sfere paralela sa savremenicima iz sveta, odnosno američkog stripa. I kada piše o žanrovskoj raznovrsnosti i plemenitost Lobačeva ili o otvorenosti Navojevljevih pustolovnih serijala, i kada se bavi izazovnim adaptacijama literarnih dela Solovjeva ili sklonošću ka oživljavanju prošlosti kod Kuznjecova, Bogdanović nalazi pravi ton govorenja, to jest komponovanja i sinteze istoriografskog govora sa analitičkim pristupom pojedinačnim stripovima. Sasvim tako, Bogdanović će postupati kad ističe Jankovićevu naklonost prema komično-pustolovnom urbanom stripu ili Ranherovo iscrpljivanje matrica literature, odnosno kad govori o Šenšinovoj težnji ka groteskno-komičnom izobličavanju sveta ili Lehnerovim arhi-epskim svetovima. Posebno raduje što je crtačima Žika Bogdanović priključio i njihovog libretistu Branka Vidića, alias Brandona Vida, ističući njegovo umeće u serijalizaciji paraliterature i uspelom tretiranju različitih žanrova. ČUVENI TROLIST U trećem delu Žika Bogdanović se bavi istorijom tri predratna strip lista – Mikom Mišem, Mikijevim carstvom i Politikinim zabavnikom, oko čijih su se stranica vrtložile autorske karijere klasika i sabirala čitalačka pažnja predratnih jugoslovenskih čitalaca, stvarajući odličan temelj za odloženu budućnost našeg stripa. Onu koja će uprkos stavu i akcijama socijalističkih kulturtregera, dovesti do povratka stripa dvadesetak godina docnije. Prateći iz broja u broj koncepciju tri lista, promene u editorskim strategijama, konkurentsku borbu, padove i uspone, autor ispisuje kratku istoriju izdavaštva u tom dobu, jer često govori i o tzv. bočnim izdanjima, podsećajući one koji znaju i obaveštavajući one koji su neobavešteni ne samo na ulogu domaćeg stripa u to doba, nego i na inostrane, uvozne stripove, po pravilu najbolje, koji su urednici tri lista Aleksandar Ivković, Milutin Ignjačević i urednička trojka Zabavnika: Timotijević, Vukadinović i Ribnikar, plasirali skoro simultano s njihovim pojavljivanjem u SAD i Evropi. Nažalost, sva tri lista, kao i karijere protagonista Beogradskog kruga nasilno su prekinute početkom Drugog svetskog rata i bombardovanjem Beograda. BEOGRAD JE SVET Četvrti deo Čardaka ni na nebu ni na zemlji žanrovski je najšareniji. Na njegovom uvodnom mestu nalazi se iscrpni intervju koji je Bogdanović planirajući monografiju na duge staze vodio 1989. sa Đorđem Lobačevim, sledi esej Zigomar ili pustolovina kao sudbina, u kojem se Bogdanović potrudio da objasni pojavu Navojevljevog maskiranog heroja Zigomara, poredeći ga sa savremenicima: Fantomom, Supermenom i Betmenom, i razmatrajući njihove diferencije. U narednom tekstu Posestrime Vile Ravijojle..., autor analizira izgled i ulogu ženskih likova u srpskom klasičnom stripu, da bi knjigu poentirao esejem Daleka prostranstva ili planetarno selo beogradskih majstora, trudeći se da pokaže moderni anticipirajući duh beogradske škole stripa, dovodeći ga u vezu sa slavnim i zaboravljenim likovima savremenika. Da spomenem slavne: jedan je u Beogradu napisao Sumatru, drugi je putovao u Afriku, treći se ukrcao na Remboov Pijani brod... NASTAVIĆE SE... Monografiju Žike Bogdanovića završavaju napomene u kojima on objašnjava pojedine činjenice ili tvrdnje, teorijske ili istoriografske provenijencije, dodaju činjenice iz starog doba itd. Još jednom, takođe, treba istaći ukus autora vidljiv u biranom ilustrativnom materijalu, blisko povezanom sa tekstom, ali i rečitom u bogatom grafizmu starih majstora. Vidljivo je da je ovaj prikaz pored informativnog sloja teksta protekao u nedvosmislenim pohvalama Bogdanovićeve monografije. Ona to istinski zaslužuje kao nezabilazno delo u opštoj istoriji srpskog i jugoslovenskog stripa, potrebno nama i dovoljno sebi. Ali, takođe, i delo koje pred kulturnu javnost postavlja zadataka reprintovanja dela devet klasika Beogradskog strip kruga, kao temelj interesovanja budućih posvećenika stripa. Objavljeno: Politika (u Kulturnom dodatku), Beograd, subota 20.01.2007.godine | |
Piše: Slobodan Ivkov |
||
NOVA GODINA I KALENDAR (3) Pre poslednjeg nastavka ovog raspredanja o kalendarima želim da se zahvalim dvojici čitalaca mojih tekstova: prvo, arheologu Kristijanu Reliću koji nam je svima preko rubrike Pisma čitalaca iz Strip vesti br. 398 detaljnije stručno objasnio zašto se mesec mart zove tako kako se zove i zbog čega je u vreme Starih Rimljana kalendarska godina počinjala baš ovim mesecom i, drugo, mom prijatelju Darku Macanu koji je svojevremeno tekst o "Povijesti rocka u stripu" (Strip vesti 394, 1. decembar 2006.) u broju 395 dopunio podatkom da je sadržaj koji je ušao u korice ove stripske knjige već bio objavljen u "Vjesnikovom" omladinskom časopisu "TOP". Razlog što se Macanu nisam ranije zahvalio je moja još neostvarena namera da malo branim "Vjesnik", ali i da to nešto opširnije ilustrujem nekim podacima. Naime, Darko je potpuno u pravu kada tvrdi da je "Vjesnik" patio za akronimima i skraćenicama, ali, kao olakšavajuća okolnost, od toga su patili gotovo svi izdavači širom bivše birokratizovane i okoštale SFRJ. Na primer, u Hrvatskoj znam i za dečji časopis "Smib" ("Smilje i bosilje"), no zato ovde u Srbiji i danas izlazi onovremeni časopis za razonodu "Huper" (izdavač "Politika") čiji naslov je skraćenica od: Humor, Ukrštenice, P - ne znam šta je (možda nekakve Pogađaljke ili tako nešto, Pornografija nije sigurno), Enigmatika i, valjda, Razonoda, a svi znamo za ugašene "Deno" ("Dečje novine"). Ima toga oho - ho. O tome sam već opširno pisao u nekoliko nastavaka u ovoj rubrici osvrćući se svojevremeno na stripski album "Treći argument" Zorana Stefanovića i Zorana Tucića, a zagrebački NIŠPRO (SOOUR NIGRO) "Vjesnik" je u svim drugim pogledima, bar prema mom iskustvu spoljnjeg saradnika koji je obišao skoro sve stripske redakcije u ex-YU, možda bio i najprofesionalnija novinsko - izdavačka kuća na našem zajedničkom prostoru. Znam i za mane "Vjesnika", ali, u celini posmatrano, takav kakav je bio do kraja osamdesetih, do kada sam tamo odlazio, a ovim povodom sam i ranije razmenjivao mišljenja sa više kolega, on je bio najbolji, što u pogledu urednosti isplata, što vraćanja originala, korespondencije sa saradnicima, poštovanja rokova, korektnog plasiranja stripova (štampa, upis teksta...). A što se tiče ondašnjih zvaničnih birokratskih skraćenica u upotrebi, imao sam (imam je još uvek) nameru da moje iskustvo tokom susreta sa najdužom na koju sam naišao (KOOOSSOFVŠEUJ) na moj način opišem čitaocima "Strip vesti"; pogotovo onim nešto mlađim kojima stariji idealizuju to, u suštini bolesno vreme koje je i proizvelo sve ovo što nas je kasnije snašlo. I još samo nešto u vezi turbo folk pesama koje sam apostrofirao i koje su mi na dočeku Nove godine probile uši dok sam završavao pisanje prošlog nastavka ovog teksta. Nešto mislim, ona partzanska pacifistička pesma, preteča Lenonovih "love and peace" kompozicija, ona naša poskočica čiji tekst glasi: "Više volem tebe mladu, nego pušku da mi dadu" (valjda deo onog ciklusa iz kojeg je i tužna pesma "Stisla noge Mara na kamen-studencu" o ponosnom držanju partizanke Mare kada je Švaba navalio za vreme okupacije, ona oda žrtvi i patriotizmu iz perioda Obnove 1946. i kasnije velikog hita radne akcije na izgradnji pruge Brčko - Banovići) je čist klasik u odnosu na ovo na šta sada svakodnevno nailazimo; što unaokolo, što po radio i TV stanicama Srbije. Prisećam se, u fragmentima smo slušali "Više volem tebe mladu, nego pušku da mi dadu" i u novoj, elegičnoj i sporoj rokenrol verziji "Mir, brate, mir!" kada smo usred građanskog rata devedesetih (ako se dobro sećam, 1992. ili 1993. godine) masovno želeli da idemo unaokolo po Beogradskim ulicama za kamionom do tada parkiranom ispred SKC-a na kojem su muzičari iz "Partibrejkersa" na čelu sa Canetom, zatim Gile "Električni orgazam" i slični dobronamerni urbani likovi u okviru miroljubive plemenite akcije koju su nazvali "RIMTUKITUKI" (šatrovački: "turim ti kitu") apelovali na mir i ljubav među narodima bivše Eseferejote. Miloševićeva policija prvo nije dozvolila da kamion sa pratnjom ide "i ometa saobraćaj", pa je onda išao "na svoju odgovornost", pa su muzičari pred publikom ipak svirali ispred SKC-a, pa neznamtinijašta. Toliko je sve u to vreme bilo mučno i konfuzno da sećanja blede i potiskuju se. Kako god, tek Cane i ekipa nisu uspeli sa svojom dobronamernom preporukom da vodimo ljubav a ne rat, ali ostaje zabeleženo da su na svoj način iskreno pokušali da depacifikuju bar ovo naše okruženje u kojem smo živeli.
I Isus se rodio Pre Hristosa O svemu oko kalendara i merenja vremena je kod nas objavljeno neobično mnogo zanimljivih obimnih teorijskih dela i manjih članaka po štampi, a od njih čitaocima preporučujem tri, u svakom pogledu impresivne knjige: "Kalendar i merenje vremena" Jaroslava Francistija ("Dnevnik", Novi Sad, 1982.), "O računanju vremena i pravoslavnom kalendaru" Branislava Skrobonje ("Sveti Knez Lazar", Eparhija Raškoprizrenska, Prizren - Gračanica, 2000.) i "Istoriju merenja vremena" Nikole Bure ("Teovid", Beograd, 2002.). Hrišćanima je, da bar tu za trenutak zanemarimo 13 dana besmislene razlike između hrišćanskog tvrdoglavog Julijanskog i ne manje hrišćanskog, netačnog, ali za 12-13 dana manje netačnog od Julijanskog, Gregorijanskog kalendara, sada zvanično 2007. godina, brojeći od Isusovog rođenja. Pri tome i jedni i drugi hrišćani složno zatvaraju jedno oko i svesno ignorišu istorijski utvrđenu netačnost da se Ješua rodio baš Godine Nulte. Naime, prvi put se o Jezušovoj godini rođenja u crkvenim krugovima ozbiljnije raspravljalo u 6. veku, više od 500 godina posle njegove smrti! Prvo svedočenje (jevanđelje) o Isukristu nastalo je više 40 godina posle njegovo smrti, ali postoje stručna mišljenja koja ga smeštaju mnogo kasnije. Na primer, šef odeljenja za izučavanje religije na Univerzitetu Severna Karolina u SAD Bart Ehrman je napisao čak 19 knjiga o tome kakve izmene su zaneti prepisivači unosili u transkripte / prepise. On ne samo da dovodi u pitanje sadržaje četiri kanonizovana jevanđelja od kojih se sastoji Novi zavet (u raznim prepisima nalazi čak 200.000 razlika!!!), već podseća na to da najstariji sačuvani deo rukopisa nekog jevanđelja (po Jovanu) potiče tek iz 125 godine! Mislim da je reč o papirusu, ali nije isključeno i da je fragent na pergamentu. Nevažno je za ovu priču. Original možda jeste, a možda i nije nastao 4-5 decenija posle Hristove smrti, ali, sve i da jeste, sve i da je doslovno zabeleženo i prepisivano do 125 godine, sećanje u staraca je varljivo. Tu su i kontradiktornosti. Po Marku, na raspeću Hristos je u agoniji. Kod Luke, on potpuno kontroliše situaciju, razmišlja o ljudskoj dobroti i traži oprost za svoje mučitelje. Ehrman tvrdi, a beogradski dnevni list "Blic" prenosi, da u prvim verzijama jevanđelja on ne sažaljeva leproznog, već se ljuti na one koji su mu ga doveli, često se svađa, zanemaruje porodicu, koristi svoje sledbenike za lične ciljeve... A o fizičkom izgledu Isusa da i ne govorim - o njemu nema ama baš nikakvog pomena, ni u Novom zavetu ni u mnogim drugim kanonizovanim spisima, pa je svako prikazivanje njegovog lika čista proizvoljnost. Podjednako je uverljiva argumentacija da je bio nizak, punašan, crn i sa profilom kao Sokrat, kao što je predstava da je visoki i asketski suvonjav Isus tobože imao dugu kosu, bradu, grčki profil i plave oči. Jeste li gledali kultni film "Žitije Brajanovo" Pajtonovaca "iz mojeg vremena"? Ako niste, preporučujem! Magnus i Bunker su na vrhuncu zajedničkog rada bili svojevrsni anarhisti i reformatori stripa. NJihove, u okviru pojedinih epizoda serije "Alan Ford" ubačene kratke priče o istorijskim ličnostima u interpretaciji Broja 1 su postale delovi italijanske i ex-yu podkulture, u nekim slučajevima čak svojevrsne paramitologeme. Setimo se, s jedne strane, iz off-a ide neretko panegirički istorijski tekst, eloga prepuna uzvišenih namera, uzornog morala i nesporne etike istorijskih ličnosti, dok su s druge strane crtežom ti heroji prikazani kao obični ljudi, lako podložni mnogim iskušenjima, osobe sa svakodnevnim problemima i dilemama. No, ni Magnus i Bunker, bar ja ne znam za takvu epizodu, se nisu usudili da u priče Broja 1 ubace i onu o njegovom druženju sa Isusom. Mora da je do njega došlo, jer, ako je Broj 1 kao starac na svoju polzu i uveselenije uspešno poslovao sa Starim Grcima Leonidom i Homerom, bacao kocku sa Cezarom na Rubikonu, majkumu, mora da je išao i u Judeju, jer je tu, kao i bilo gde na svetu, oko jednog proroka i ojađenog naroda koji u njega projektuje svoje potrebe i želje, nesumnjivo bilo velikog prostora za unosan biznis i slobodno preduzetništvo. Od priče Broja 1 o, s jedne strane, onome što se stvarno zna o Kraljeviću Marku i, s druge, o onome što je narod o njemu ispevao, više bih voleo da vidim jedino verziju žitija Brajanovog u tumačenju ove čestite starine stvorene od Magnusa i Bunkera. Elem, dok se celomudreni biskupi nisu setili da ne bi bilo loše da saznaju ili rekonstruišu kada je tačno rođen DŽizus, spominjalo se da je baš Te Godine vladala suša (a možda i nije), ili da je to bila godina mršavih krava (za razliku od drugih sezona u Sinajskoj pustinji kada je tamo vladalo neviđeno blagostanje, pregojene krave morale da drže dijetu, a stočarstvo cvetalo), ili su se stada slabo umnožavala, ili je porez, za razliku od drugih godina, bio visok... Rečju, stari narodi, po definiciji nesumnjivo mudi i dalekovidi, vrlo egzaktno i precizno su nepogrešivo znali kada se šta događalo, samo ih je, doduše, sećanje tu i tamo malo slabije služilo. Zato su Rimljani sve pedantno beležili, no njih je, kao mrske okupatore, malo koja vrla seoska mudra seda glava koja je držala do svog ugleda uzimala za ozbiljno. Radije se uzdala u usmeno predanje. I tako, u rimskim letopisima je evidentirano da je kralj Judeje Irod Veliki, koji je, uzgred budi rečeno, kako bi likvidirao najavljenog proroka naredio da se u Vitlejemu đuture pobije 14.000 dece ispod dve godine starosti, preminuo meseca aprila 4. godine pre Nove ere. Dakle, Isus je mogao najkasnije biti rođen samo pre tog datuma, a ne četiri godine posle. A gotovo sigurno je rođen i mnogo, mnogo ranije. Priča o pokolju toliko dece nigde nije dokumentovana, osim u Novom zavetu, odnosno u više puta "friziranim" jevanđeljima. Irod jeste bio zlotvor i sadista, i raspadao mu se polni organ, ali tolika cifra je za ono vreme ogromna. Sve je tim pre sumnjivije kada se zna da u Starom Zavetu postoji gotovo istovetna narativna konstrukcija, samo o jednom drugom proroku - o Mojsiju. I faraon je naredio neviđeni pokolj dece da bi predupredio prorokovano rođenje Mesije, i on je jedini spašen, i on je posle radio svoj posao u skladu sa svojim imenom. Samo što njega nisu sklonili roditelji već je kao beba pušten niz Nil, itd. Kada je rimski biskup Jovan Prvi KONAČNO 525. godine naložio jednom opatu, Dioniziju Malom (Exiguus), inače Skitu po poreklu, da u vreme vladavine zloglasnog cara Justinijana rekonstruiše tačnu godinu Isusovog rođenja, sva dotadašnja hronologija se zasnivala na godini utemeljenja grada Rima. Pretpostavka je bila da je on osnovan (ab urbe condita), po današnjem računanju vremena, 753. godine p. N. e. i to je, kao, bila Godina Nulta. Kakvi su intelektualni i organizacioni volumeni bila ova dvojica kalendarskih reformatora, i marljivi Dionizije i ambiciozni biskup Jovan Prvi, najbolje govori činjenica da je opat prve rezultate računanja predočio tek 532. godine. Dakle, trebalo mu je sedam godina da utvrdi "pouzdanu godinu" Hristosovog dolaska na svet. Kako god, tek smestio ju je u godinu 754. od osnivanja Rima. I, od 533. godine se Nultom Godinom smatra eto baš ta SADAŠNJA koju je nesrećni, kako bi se danas reklo, ekspert Dionizije, ni kriv ni dužan, sasvim u skladu sa svojim nadimkom i izgleda skromnim intelektualnim gabaritima, kako je najbolje znao i umeo, ne sumnjamo savesno, izračunao. Sve ostale godine i datumi unazad su tek od tada predatirani i prenumerisani. Jedino što je godina osnivanja Rima pogrešno utvrđena, ali ko te pita. Artur Klark i rođenje Brajanovo Po različitim teorijama on je omašio u Isusovom rođenju najmanje za tri, a najviše za 37 godina. Naime, Irod je vladao Judejom od 37. do 4. godine P. N. E. kada je i umro. Od gangrene polnog organa i proliva, kako su nepobitno utvrdili klinički patolozi na čelu sa profesorom Vašingtonskog medicinskog fakulteta dr Janom Hiršmanom na svojoj godišnjoj konferenciji u Baltimoru krajem 2001. anno Domini, ali to sada, je li, nije tema, a ni Irodu nije od neke pomoći. Premda, lekari vole ponosno da istaknu kako za valjanu dijagnozu nikada nije kasno. Inače, taj Irod je bio vrlo zanimljiva osoba. Po nekim izvorima na koje sam naišao pišući ovaj tekst, on je vladao ukupno čak 36 godina, ali je to u suštini nama sada nebitno. Za vreme svoje vladavine ženio se 10 puta. Kada mu se jednom nešto slošilo, u afektu je ubio svoju najdražu suprugu i četvoro dece, pa otišao na bahanalije da se malo relaksira. Nedorasli opat Dionizije očigledno nije smeo da ukalkuliše sve podatke do kojih je kao svešteno lice po raznim bibliotekama došao. Na primer, koristio je i citirao samo kanonski skraćeno i cenzurisano Jovanovo jevanđelje, ali ne i ono od kojeg je Jovanovo nastalo, čuveno "Jevanđelje dvanaestorice". Da jeste, našao bi tamo da je Josif, pošto mu je dojavljeno da Irod ima nameru da pobije svu decu unaokolo, uzeo svoju ženu Mariju i malog Isusa i prebegao u Egipat (Mojsije iz Egipta, Josif u Egipat - da se Vlasi ne dosete poslednjeg mesta na koje bi neko otišao): "I on, ustavši, uze dete i mater njegovu noću i otide u zemlju egipatsku. I ostade tamo oko sedam godina, do smrti Irodove."(5 : 14). Prema ovome, lako je izračunati (čak da se sve odigralo i svega par dana po Isusovom rođenju, a nije) da je on morao biti rođen bar 11 godina pre Godine Nulte. No, prema ostatku teksta Biblije (Irod je naredio da se pobiju sva deca "od dve godine pa naniže" / Mt. 2:16), Isus je u trenutku pretnje smrću i bekstva u Egipat imao već između jedne i po i dve godine. Znači, rođen je bar između 12. i 13. godine P. N. E., a možda i ranije. Nije isključeno - i kasnije, ali ne mnogo pre 4. p. N. e. Negde sam našao da je izvesni dr Majkl R. Malnar, astronom i fizičar, predavač na Rutgers univerzitetu, radije poverovao u realnu pojavu nekog stvarnog nebeskog fenomena (komete, poklapanja dve zvezde koje tako daju snažniji sjaj, eksplozije supernove itd...), nego u čisto izmaštani opis "vitlejemske zvezde" koja je tri kralja "odvela" do novorođenog Hristosa na poklonjenje, a sve kako bi se nekim tobožnjim čudom i znakom ukrasilo i potkrepilo rođenje novog mesije. On tako smatra da se Vitlejemska zvezda pojavila 17. aprila 6. godine p. N. e. i da je predstavljala supernovu koja snedugo zatim ugasila. Sećam se da sam pre četrdesetak godina, prvo skraćeno u "Politikinom zabavniku", a zatim deceniju kasnije nešto opširnije u "Siriusu", možda i u SF almanahu "Andromeda", i na kraju, mislim integralno, u jednoj od šest knjiga (naslov knjige: "S druge strane neba"? - imam sve ovo u svojoj dokumentaciji ali mi već ističe rok za predaju ovog teksta, a i nije toliko važno da bih egzaktno utvrđivao) iz izabranih dela SF pisca Artura Klarka čitao priču o ekspediciji koja se sa Zemlje kosmičkim brodom uputila ka ostacima jedne supernove (u sazvežđu Orla?). Ta ugašena supernova bi, kao, mogla da bude baš Vitlejemska zvezda. Na brodu je i jedan sveštenik, a priča se sastoji od njegovih razmišljanja o okolnostima rođenja Hrista, o istovremenom stvaranju i uništavanju. Dakle, i naučnici i sveštenici su saglasni oko toga da se Isus nije rodio Godine Nulte, što kao posledica pogrešno ukalkulisane "godine osnivanja Rima", što zbog opisanog redatiranja i Dionizijevog nepreciznog računanja, što zbog hotimičnog prećutkivanja podataka iz cenzurisanog "Jevanđelja dvanaestorice", tek jedino niko ne zna koje tačno godine je Isus zaista došao na ovaj svet. Sada se govori, ne o četiri kanonizovana jevanđelja u Novom zavetu, već o njih 35! A tek prošle godine je publikovano nezavisno peto svedočenje o Isusovom životu i radu (Jevanđelje po Tomi). U autentičnost takođe nedavno štampanog Judinog jevanđelja se sumnja. Ono Filipovo i Marije Magdalene je takođe nekompletno. Ako se nastavi sa ovim ritmom, načekaćemo se još par hiljada godina na sledeća svedočenja i, možda, rešavanje tajne. A i da se nekako nedvosmisleno sazna za tačnu poziciju Godine Nulte, šta vredi, sada je kasno da se ceo Dionizijev hronološki megasistem Zapadne civilizacije, svi datumi i godine, celokupna poznata istorija i dokumenti opet predatiraju. Na primer, preračunato po raznim navedenim shvatanjima, teorijama o godini rođenja Isusa i pozicioniranju Godine Nulte, Nova 2007. godina bi mogla, sasvim argumentovano, štaviše sa mnogo više verovatnoće nego ova naša, da bude i 1991., 1993., a da smo na vreme uneli ispravku, mogli smo imati lep povod da ovih dana opet dočekujemo ulazak u treći milenijum, jer bi tek sada nastupila PRAVA 2001. godina. Zaboravih da pomenem kako su u istoriji zapadnog sveta, zahvaljujući dikatorima koji su iživljavali svoje neostvarene liderske sklonosti, kretenskim reformamama i naučnicima umerenih intelektualnih volumena, samo u dve kalendarske treforme napravljene "rupe" od više od pola godine (1563. za tri meseca i 1752. godine u Engleskoj 94 dana). Panično predviđana potencijalna šteta i nevolja od svojevremene hipotetičke kompjuterske "milenijumske bube" je minorna larva onoga što bi se dogodilo kada bi u ovom smislu počele da se ispravljaju temporalne "krive Drine" našeg važećeg kalendara. I na kraju, baš me je ozarilo i ispunilo to što su nam sve svetske, pa i naše novine krajem prošle godine ponosno saopštile da će nam 31. decembra 2005. pokloniti jednu sekundu života više. Naime, da bi se nadoknadila razlika nastala između univerzalnog vremena i stvarnog trajanja solarnih dana tokom nejednoličnog obrtanja Zemlje oko svoje ose tokom rotacije oko Sunca, tada smo stekli 1 sekundu više. Sekunda - e to je već nešto! Vanzemaljski kalendari Vratimo se malo drugim kulturama. Zanimljivo je da su Maje istovremeno upotrebljavale čak 14 različitih kalendara za različite cikluse. Poneki su se odnosili i na budućnost. Najstrašnije je što se jedan od takvih, poslednji, onaj do koga su oni najviše držali, definitivno okončavao sa godinom koja koincidira sa našom 2.012. i time nesporno najavljivao kraj sveta. Živi bili, pa videli. U Indiji je trenutno u upotrebi čak 30 vrsta kalendara. Da ne idemo dalje po zemljama, svugde vlada isti haos i odsustvo čvrstog uporišta u vremenu. Uzimajući u obzir najneverovatnije, fundamentalno različite principe na kojima se zasnivaju, na planeti je utvrđeno postojanje oko 40 potpuno različitih ideja i oko 200 radikalno drugačijih kalendara koji su se pojavljivali tokom poznate istorije. Kada se uzmu u obzir samo najekstremnije varijacije tih modela, broj izdiferenciranih kalendara u svetu se penje na nekoliko stotina, dok se svi oni, po različitim osnovama razvrstani, mere hiljadama podtipova. Najtragičnije, većina njih je još uvek u upotrebi. I još gore. Imamo na našoj planeti i jedan kalendar viška. Potpuno neupotrebljiv. Naime, u Peruu, na granici nekadašnjeg inkanskog utvrđenja Kusko (Cuzco), na negde oko 3.700 m nadmorske visine, nalazi se "Sokolova stena" ili Saksahuaman (Sacsayhuaman - o ovom fenomenu je, njime fasciniran, italijanski stripar Serđo Topi objavio istoimenu tvrdo ukoričenu zbirku kratkih stripova). Ko tvrdi da se ova dva naziva srpski ne izgovaraju kao što sam napisao, ili da je ovaj moj prevod neadekvatan, moraće ubedljivo to i da dokaže - idemo do suda i eksperetize sudskog ovlašćenog veštaka za jezike pretkolumbovskih južnoameričkih i centralnoameričkih kultura. Negde među tim megalitskim zdanjima smešten je i jedan, fakat, kalendar. Otkuda mala rezerva? Ne bi se baš moglo reći da je to bio (a i da još uvek jeste) ZIDNI kalendar. Zatečeni posmatrač pre bi ga mogao definisati kao Kalendar Od Zidova. I to ne onako figurativno i titularno, kao na primer Vitez od Manče, već doslovno: kalendar od zidova. Malo je reći: "Ogroman je!" On, brat - bratu, pošto je kružnog oblika i sačinjen od ogromnih kamenih blokova, ima prečnik koji se meri stotinama metara. Južna i Centralna Amerika raspolažu i sitnijim kalendarima. Za njihova merila - stonim. Jedan je u Tiahuanaku, i nalazi se iznad uspravljenih kamenih "vrata" koja ne vode nikuda što, kako smo videli, za tamošnje kalendarske rezone i nije ništa neobično. Reljef na toj "Kapiji Sunca", cenim po fotografiji jer nisam bio tamo, visokoj tričavih 5-6, do najviše 10 metara je nesporan, začuđujuće precizan kalendar. Astronomi i arheolozi kažu da to sve i nisu ovdašnji, već kalendari proračunati po godini stanovnika planete Venere. Otprilike kao kada bismo mi sada po zidovima kačili kalendare namenjene stanovnicima planete Mars. Istini budi rečeno, naši štampari bi, koliko ih poznajem, to pozdravili. Pošto je marsovska godina skoro duplo duža od zemaljske, i kalendari bi imali mnogo više dana od ovih naših bednih 365/366, pa bi tu bilo i više listova, većeg utroška boje, hartije... Tamošnja prosta godina ima 668, a prestupna 669 dana. Svet nije jedan Ni navedene, uporedno posmatrane godine u različitim kulturama ne postoje sve u istom trenutku dok čitate ovaj tekst. Na primer, jevrejska 5756. godina koja zvanično važi u Izraelu je svojevremeno padala negde usred naše; konkretno, pokrivala je delove hrišćanskih 1995. i 1996. Godina 5761. je još zanimljivija: počela je u subotu 30. septembra 2000. i završila u ponedeljak 17. septembra 2001., tako da se pedantan građanin, radoznali i nedostojni Goja, ako nema internet konekciju, o tome precizno može obavestiti jedino u lokalnoj sinagogi ili kod nekog rabina. 2003. smo otprilike bili negde oko njihove 5763. godine (2004. = 5764., 2006/2007. = 5767., itd.), sve zavisi kada ovaj tekst ugleda svetlo dana i kako se dogovorimo. Možda ponešto u to ime i popijemo. Na primer, dok je Zlatko, zanet i zauzet renoviranjem svog stana sa pajserom razvaljivao zidove i postavljao nove instalacije, možda i dizao parket, praveći jednomesečnu pauzu u izlaženju "Strip vesti", Muslimani (dakle, najmanje šestina čovečanstva!) su 20. januara 2007. po našem kalendaru, za nas neosetno, a kod njih verovatno veselo prešli iz svoje 1427. u 1428. godinu. No, to treba istaći, za razliku od nas, u mnogim islamskim zemljama, pa i kod nas, pripadnici islamske vere svoju Novu godinu dočekuju radno, bez organizovanih dočeka i velikog slavlja. I sa većinom ostalih sistema merenja vremena u različitim delovima sveta stvari stoje slično. Em im početna, nulta godina nije ista, em nema istu dužinu, sve u zavisnosti da li se računa po Suncu ili Mesecu, em noć ispraćaja Stare i dočeka Nove pada u različite dane i mesece, em se ponekad sve i ne događa noću, već preko dana, sve u zavisnosti od položaja Meseca. Al' samo uz uslov da nema oblaka i ako je barometarski pritisak u granicama normale, a vlaga podnošljiva. Toliko o nerealno optimističkoj paroli "Svet je jedan". Stoga, izvesno je da će se u periodu meni trenutno potpuno nepoznate dužine koji će proteći od pisanja ovog teksta, pa do njegovog eventualnog izlaska u javnost, mnoge od tu navedenih i pobrojanih godina promeniti jer se dočekuju u različitim (našim hrišćanskim) mesecima, tako da je veoma teško u jednom trenutku fiksirati tačan redni broj svih njih. Odnosno, uz ogromne napore i opštesvetsku temporalno - informatičku sinhronizaciju i urgentno internetsko - telefonsko dojavljivanje, hipotetički bi i to U Jednom Trenutku Zaustavljenog Vremena bilo moguće Negde egzaktno utvrditi, ali možda koliko sutra, a sigurno već za par dana, spisak više ne bi bio potpuno tačan. Lično, sve ovo mi pomalo iščašeno liči na Hajzenbergov princip neodređenosti, poznat nam iz nuklearne fizike, po kojem je nemoguće istovremeno odrediti dve osobine atoma: njihov položaj i brzinu. Jer, dok merimo brzinu (ili masu), položaj im se već bitno promenio i obrnuto. Stoga, da se ne bismo suočavali sa kvantnom mehanikom koja se temelji na načelu neodređenosti, te da ne budemo primorani da primenjujemo Lorencove formule posebne relativnosti, pa da umesto Plankove uvodimo vremensku konstantu "Strip vesti", prepuštamo svakome da po svojoj volji slavi šta, kada i koliko hoće, jer nikada neće pogrešiti i uvek će biti u pravu, te umoljavamo čitaoce "Strip vesti" da se za sada zadovolje približnim podacima koje sam prikupio U Jednom Trenutku krajem 2006. godine. I još nešto: da ne pitaju u kojem trenutku. Hvala. E da, i srećna vam Nova, ma koja bila, i ova i sve naredne. Nadam se da vam demistifikovanjem nisam pokvario buduća veselja... (KRAJ) (ovo je nešto izmenjeni tekst koji je pod redakcijskim naslovom "Istoriji je stao sat" prethodno objavljen na str. 102 - 108 časopisa "Status" br. 48-49 od decembra 2006. - januara 2007. godine, izdavač "BIS PRESS" d. o. o., Beograd) | ||
Uređuje: Marko Ajdarić |
|
|
|
Autor: Darko Macan |
Piše: Darko Macan |
|
|
...Probat ćemo kratqo... ...aqo bude išlo. :) »liQ i djelo« Prvo ono najvažnije: qad će Q? U srijedu u striparnice, qažu mi, u četvrtaq na kiosqe. Ali to nije - kano što bi reqli na šoping-qanalima - sve: U tu istu srijedu bi, uz Q 13, trebao izaći i Q 12a! Iliti: prvi domaći album u Q-ovoj produqciji! Iliti: (Sliku videti na qstrip blogu) Sjetite ga se potražiti u svojoj omiljenoj striparnici (opremljen je luksuznije od redovnog broja, a nešto je manjeg formata te ne qošta ništa više no obični Q - svega 23 kune!) kad kupujete sretnu trinaesticu jer - domaće je qualitetno! A inače, qaj se radi? Pa crta se malo, piše se malo, zabušava se malo. Kaqo mi se neke stvari nije počinjalo doq nije bio zadnji čas (početci su mi najteži), onda se dva dana kanda pospremala soba i čistio hard disk u očeqivanju dolaska novog qrompjutora. To je izvrstan privid rada: tu nešto kao pržiš, još uqljučiš veš mašinu i nazoveš neqoga pa imaš osjećaj da radiš tri posla doq u stvari radiš manje od ventilatora zimi. Nema veze, nacrtale su se daljnje dvije table informatiqe 7 za Školsqu knjigu, a otskicirali su se i lejauti za jednu svesku o kojoj vam ovoga časa ništa neću dalje spominjati jerbo mrzim te projeqte koji teq počinju i onda ja nešto lanem i onda me svi pitaju da kaj je bilo s tim, a ja poslije moram priznati da je propalo iz ovog ili onog razloga. Dakle: šutim i reći ću vam qad budem konqretno znao na čemu sam. Kao što sam do sada šutio o jednom drugom projeqtu o kojem ću sad prozboriti. Jutros sam, naime, odskicirao lejaut za četrnaest stranica stripa o kralju Tomislavu, kao dio projekta "hrvatskih junaka" koji bi u sveskama trebali krenuti od jeseni. Tomislav (crtao bi ga, kako stvari stoje, Goran Sudžuka) bi bio prva sveska u tom projektu za djecu školskog uzrasta i druge stripofile, a aqo stvar zaživi svakako bi se uqazala potreba za drugim crtačima te možda i poqojim scenaristom. No, otom-potom. Scenarij se tipqa danas-sutra, projekt piše u nedjelju i šalje u ponedjeljaq pa ćemo vidjeti. Poduzetniq koji stoji iza svega garantira da bi se maqar ta prva pod sigurno napravila te mi, eto, radimo nešto. Čukni vo drvo, znat će se sve detaljnije za qoji mjesec. I to je od šljake to, ne računajući qarikaturu koji sam napravio za neqi natječaj i koju možete (u c/b varijanti) vidjeti na mome skicen-blogu . 'Ajmo dalje. »linQovlje« Qad smo već kod blogovlja, spomenimo i južul saspektz: za Blogoreju će vam ovoga tjedna trebati manje od minute (daqle, nemate opravdanja), ali zato još uvijeq možete pročitati i prigodnu priču od prošlog tjedna. Zato što i dalje nema Martine Mjesec samo ćemo isqosa pogledati Džuqu pa proslijediti do Blogova kolca na čitanje o smrtnoj qazni, uvijek zanimljivoj temi. Hop, hop! Od tuđina, oblogao se i Tiho Ćelanović , pa to morate pogledati, a umjesto drugih linqova (nisam baš vrijedno surfao (igrao sam Ogame), još jedan igrivi bonus, posredstvom Filipa qoji nije Kelava: samo za inteligentne (pa da vidim tqo neće kliqnuti). Nisam stavio linq kojeg ste mislili da sam trebao? Pa, ono, qužite, ne? »ujedinjeni šljaQeri« Nela je jutros pisala jer je muči jedan problem: pita je neqi Amer za besplatni qaver, a plaća reqlamom koja se sastoji od činjenice da će je objaviti u Jamerici. Moj savjet: neqa svakaqo radi, ako joj se radi (svaqi je poticaj dobar); ali to s reqlamom (na samizdatu) je tešqi mulj i neqa traži maqar nequ simboličnu pinqu da vidi koliqo je frajeru stalo do njezina rada, a koliqo samo do činjenice da je zabadaf. Svaqo počinje radeći jeftino, ali ne treba pri tome biti glupav. »leQtira« Ah, evo jednog predvidljivog izbora leqtire: (Sliku videti na qstrip blogu) Sfar je toliqa faca da je, u obaviještenim krugovima, već faca i qod nas. U domovini si Vrancusqoj prodao je "Rabinovog mačka" u preko sto soma qomada, a preveli su ga i na svima dragi, ali ksenofobni engleski. Sad, malo je glupo naqon svega toga samo reći da je dobar, ne? Ali nije glupo reći kaqo mi je na prvo čitanje razočaranje raslo. Prvih 36 stranica (u engleskom izdanju objedinjena su tri francuska albuma, solidne 140 stranice štiva) su apsolutno remeq-djelo i vjerojatno ona izvorna priča qoju je Sfar htio ispričati. Prvi album dopunjava jedna kratqa anegdota, drugi odlazi drugim kraqom, treći je pa gotovo sapunica u zadanim nam oqvirima života sjevernoafričkih Židova. Zato sam u drugo čitanje qrenuo drukčije, pokušavajući vidjeti što je na papiru, a ne ono što je u mojim očeqivanjima. Taqo da je treći album (stari Rabin u za njega nopvom svijetu Pariza) ispao vrlo dobrim albumom, od kojeg je drugi bio samo još bolji, a prvi je ostao remeq-djelo. Stvarnog pada nema, samo različitih namjera i veće skicoznosti (uslijed rutine i hiperprodukcije) Sfarovog crteža - a troknjižje svakaqo zaslužuje preporuqu. »marQeting« Paj'sad: ništa vas ne pitam, ništa vas ne qumim, ne vućem vas za ruqav niti vam pod nos guram šešir: samo stavljam mali, malecki linq koji će vas odvesti na popis auqcija gdje se prodaje vrijedni i povoljni stripovi, gdje možete vršljati, qupiti ili ne, a da vas pritome ne prati moj molećiv, pohlepan pogled. Ih, jesam dobar, a? Do petqa! (mcn) |
|
Strip vesti |
|
STRIPOVI KOJI REDOVNO IZLAZE: A STAR IS UNBORN (UnBornStar)
unbornstar.blog.hr/ BLIC STRIP (Marko Somborac) www.blic.co.yu/blic/strip BUZZ & FZ (Gudvin) www.screaming-planet.com/comics.php?area_id= ČAROBNJACI (Niko Barun) www.tportal.hr/stripovi/carobnjaci IZ REVOLTA (Vladimir Tadić - Predrag Ikonić) NOVO! izrevolta.blogspot.com/ KUĆA STRAHA (Jurica) www.kajgod.co.nr/ MALI MEUR (Vladislav Gajski) www.plastelin.com/index.php?option=com_content&... MARTINA MJESEC (Macan - Sudžuka) www.stripovi.com/martinamjesec.asp MISTER MAČAK (Macan - Bob) www.stripovi.com/mistermacak.asp NETOVCI (Niko Barun) www.t.ht.hr/netuskoli/5-5.html OVERKLOKING (Dubravko Mataković) www.net.hr/webcafe/matakovic/ SERGEJ (Darko Macan) www.zmcomics.co.yu/sergej SIVI GRAD (Rico) www.stripovi.com/sivigrad.asp SOB SA SOBOM (Sonjecka) www.stripovi.com/SobSaSobom.asp STRIP "DAN"-a (Simon Vučković - Mirko Zulić) www.dan.cg.yu/stripovi.php SvRBI iU SVEMIRU (Milivoj Kostić) vigled.sky.prohosting.com/ ŠTEFICA Jambriščak, prijateljica noći koja je previše znala" (Nik Titanik) www.niktitanik.com STRIP ČASOPISI ZA DOWNLOAD ZONA 9 (Udruženje strip autora Crne Gore) STRIPOVI KOJI SE REDOVNO DISTRIBUIRAJU E-MAIL-om SAMONIKLI KOROV STRIP (Franja Straka) STRIPOVI SA ZAOKRUŽENOM PRIČOM Bilo jednom u Makarskoj (Dalibor Brdar) STRIPOVI DOMAĆIH AUTORA NA STRANOM JEZIKU ACTION TRIP COMICS (Jojić - Grabović - Solanović) STRIPOVI KOJI VIŠE NE OBNAVLJAJU SVOJE STRANICE JOHN'S PARADISE (Saša - Venes) |
|
Autor: Mladen Oljača |
Priredili: D. Banjanin i Z.Đukanović |
|
"Mračna kula" u prodaji od 7. februara Prvi broj novog Marvel Comics strip serijala, baziranog na popularnom serijalu "Mračna kula" Stivena Kinga, biće objavljen u SAD 7. februara. Za distribuciju širom Amerike biće zaduženo 150 lanaca, a naziv prvog broja stripa je "Mračna kula: Revolveraš je rođen". V. T. Objavljeno: DANAS, Beograd, 05.02.2007.godine FEBRUARSKI MIKI MAUS POSVEĆEN DANU ZALJUBLJENIH "Da li znate kome se dopadate?", pitaju Miki i Mini sa naslovne strane, čitaoce novog, februarskog broja magazina Miki Maus, što će reći, nije zaboravljen Dan zaljubljenih - 14. februara. A, između korica, Miki se bavi "Ljubavnim jadima", Paja Patak "ide" na "Prvi sastanak", Šilja čestita ovaj dan na originalan "Uradi sam" način... Ima u ovom broju, osim stripova, i tekstova... o najvećim pronalascim, kao i onih za uveseljavanje, a po tradiciji tu su i nagradne igre, pa još stripova... D. S. Objavljeno: DANAS, Beograd, 05.02.2007.godine Izložba NADA ZA DOMAĆI STRIP Prva izložba bh. strip autora ; Stripopeka inicijativa; Galerija samostana sv. Anto, Sarajevo, februar 2006. Prva izložba bh. strip autora pokazala je da BiH, ako ništa, ne oskudijeva u istinskim znalcima ove vrlo posebne likovne i, na neki način, dramaturške umjetnosti. Stoga još žalosnije zvuči saznanje da nemamo strip scenu odnosno izdavaštvo koje bi potaknulo razvoj ove oblasti. Međutim, koliko je ova izložba potvrdila tu činjenicu toliko je i otvorila nadu da produkcija domaćeg stripa ipak neće izumrijeti: zahvaljujući entuzijazmu dvojice ljubitelja stripa, kolekcionaru Emiru Pašanoviću i crtaču Filipu Andronikiju, preko dvadesetak mladih umjetnika širom BiH imalo je priliku izložiti svoje radove u Galeriji samostana sv. Anto u Sarajevu. Crteži se mogu vidjeti i na blogu http://stripopeka.com, koji se sprema da postane prvo veliko virtualno okupljalište, kako kažu, družbe bh. crtača i čitača stripova. ( B. Bećirbašić ) Objavljeno: DANI, Sarajevo, 09.02.2007.godine | |
Autor: Simon Vučković |
Priredili: Vizant i Marko Ajdarić |
|
From: "Vizant@mt.net.mk" Subject: art invitation 9-th INTERNATIONAL COMIC ART FESTIVAL ,,ART WITHOUT VISAS"- Prilep-Macedonia The "Byzant"-Visual Art Center is organizing the 9-th Annual international Comic art exhibition to be held in Prilep, Macedonia. The topic is :"Integration"- (Dreams, life, borders, walls, war, sex, food, sports, people, zoo, natural...) 1.Participation is open to all artists of comics that currently publish or have published in national or international mass media and not published. 2.Participation will consist of an entry on the topic :,,INTEGRATION".The format can be 21 x29,7cm -A4 Gallery formate.Send only good laser copy .Each works must bear the signature or initials of the artist at the front,with name,surname,adress,telephone numberand e-mail address indicated on the back. 3.The entries should be packaged to protect the contents.The organization recommends placing the entry between two pieces of cardboard .Shipping will be paid by the participant. On packaged sign :,,PRINT OUT OF VALUE". The organization is not responsible for any damage caused during shipment. 4.Febryary 30th is the deadline for resident authors in Balkans,and Febryary 30th for participants of the other countries.The entries must be sent to the following address: ,,VIZANT,,-Visual Art Center "Dimo Narednikot";58 7500-Prilep MACEDONIA Attn:comix-expo Tel:++389-48-430-365/mob ++389 71 974-359 www.vizant.org.mk Contact person :Acule e-mail: atososki@mt.net.mk 5.The entries selected by the Committee will be displayed in the 9th annual international exhibition of comic Arts. 6.The entries become part of the "Byzant,,-visual art center archive.The entryes may be displayed in all the premises of the ,,Vizant"-Visual Art center in itinerant exhibitions, and in publications that are periodically published. 7.The ,,Vizant"-Visual Art center has the right to reproduce and circulate the entries,whenever the authors "s name appears and the main objective is the dissemination of the exhibition or the participation in other activities of the "Vizant"-Art center general in area of art comix,that is to say, catalogues,posters,the press,web pages,etc...without generating any obligation towards the participating authors. 8.The organization will communicate through its web page or by means of letter the name of the authors whose entry has been received as well as the names of the selected entries..The authors will be informed of accommodation conditions if they want attend the exhibition opening or any acttivities parallel to this event. 9.Once the exhibition has closed in Prilep, all the authors whose work has been selected will receive a copy of the publication made for the exhibition. 10.The organization reserves the right to not exibit those entries considered to be an affront to individual or collective rights. 11.Awards.Invited 5 artists on international comic art collony in Macedonia traveling expenses,visa,accomodation is a to ensure from organizateur. 12.Participation in the exhibition means the complete acceptance of all the above conditions. P.S. "VIZANT"-ORGANIZATEUR IS A UNITED WHO PUBLISH CATALOGUE BOOK MIN.160 PAGES AND AFTER EXHIBITION SEND BOOK TO ALL SELECTED ARTISTS PARTICIPANTS WITHOUT WHERE LIVING. Marko Ajdarić je postavio na svom sajtu kompletan poziv Hrvatskog društva karikaturista za 12. međunarodnu izložbu karikature ZAGREB 2007 neorama2.blogspot.com/2007/02/zagreb-2007-from-official-site-of-hdk.html 12th Mercosur Salon Diògenes Taborda prize. History: Considering the launching of the "In the memory of Buenos Aires" program, sponsored by the city of Buenos Aires Government. Destinated to capture the historical and cultural values in each neighborhood, Jorge Volpe Stessens has created the Diògenes Taborda Mercosur salon. This prize is inaugurated every year on the 21st of September due to celebration of the "Spring Day". Diògenes Taborda is the only cartoonist honored by a Mayor by naming a street in Buenos Aires after him, after his death in 1926. Diògenes Taborda had that gift which has always characterized and distinguished the worlds greatest draftsmen, I will be recognized after his steps on the pages of "La Crìtica" he under covered a whole world of suggestion, he made a whole world of humorism flourish when graphically relating an episode, the tip of his pencil put aside maliciously and by stealth, the veil of the human life scenery, and let us see in a small detail a whole big drama as saying: look at what happens. And he did all this smiling and without effort, because he was funny in the Spanish meaning of the word. He made his drawings with the nudity of the nimble, the grace was for him, as for all great artists, an economy of effort. Diògenes Taborda cooperated with the sketches of "El Apostol" a satirical cartoon movie, done by the pioneer Quirino Cristiani (Extracted from the book "History of the graphic and written humor ", author Oscar Vazquez Lucio (Siulnas)). Basis 12 th Diògenes Taborda Salon 2007 Can participate: painters, photographers, sculptors, printers, humorists, etc. Theme: free. Format: 0,40cm x 0,30 / 0,20 x 0,30 cm only on paper, cardboard, cloth. Jury: Integrated by critics of art residing in Mercosur. Deliveries: the art will be personally presented or sent in a sealed envelope (no framing, not paspartu) to the Volpe Stessens Cultural Foundation, Caseros 2739, CP 1246, Buenos Aires, Argentina, until august the first 2007. Prizes: 1st, 2nd, 3rd and one mention will be awarded i n the following categories: Graphic humor / illustration/ painting / digital art / popular naïf art / drawing / photography (monochrome or color up to 6 per artist). 12 works of art: paintings, sculptures, engravings, drawings from great masters of painting from Mercosur will be awarded valuated in 5000 US dollars. Press: itimuseum@itimuseum.org.ar | |
Ako znate nekog ko bi bio raspoložen da svakog petka dobije email sa STRIP VESTIMA, pošaljite njegovu email adresu ili mu predložite da se on sam javi i tako upiše na mailing listu. e-mail: zmcomics@neobee.net; web: www.zmcomics.co.yu i stripvesti.50webs.com; adresa: Zlatko Milenković, Gagarinova 10/4, 21000 Novi Sad STRIP VESTI SU BESPLATNE Ako ne želite da ubuduće dobijate STRIP VESTI, jednostavno odgovorite na ovaj email i u naslovu (subject) napišite ODJAVA. |